Όσο η οικονομική ύφεση εδραιώνεται (συνεπικουρούμενη από τα μέτρα κυβέρνησης – τρόικας) τόσο οι συνέπειές της αρχίζουν να γίνονται αισθητές. Ήδη καταγράφονται απολύσεις, μειώσεις ωραρίων, καθυστερήσεις στους μισθούς και κανόνια, ενώ είναι βέβαιο ότι είμαστε απλώς στην αρχή· οι επιπτώσεις θα συσσωρεύονται σταδιακά (αν και πιθανώς με εκθετικό ρυθμό).
Το επίπεδο ζωής της ελληνικής κοινωνίας βελτιώθηκε εντυπωσιακά τις τελευταίες δεκαετίες, προσεγγίζοντας αυτό των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Τα υλικά αγαθά που έχουν συσσωρευτεί (υποδομές, κατοικίες, αυτοκίνητα, ηλεκτρικές συσκευές κ.λπ.) προφανώς δεν θα εξαφανιστούν ούτε θα υποβαθμιστούν μονομιάς, αλλά θα συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο τους, περιορίζοντας κάπως το ρυθμό της πτώσης. Πιθανότατα θα επανενεργοποιηθούν επίσης τα παραδοσιακά δίκτυα αλληλεγγύης –οι συγγενείς και φίλοι–, μέσω των οποίων ένα μέρος των αναγκών θα καλύπτεται εκτός αγοράς. Μπορεί να δούμε ακόμη και ένα κύμα αντίστροφης μετανάστευσης, προς την περιφέρεια αυτή τη φορά, με όλες τις δυσκολίες που έχει κάτι τέτοιο, αφού απαιτεί δραματική αλλαγή πορείας των ανθρώπων και αξιοποίηση γνώσεων που πλέον δεν διαθέτουν.
Μέχρι νεωτέρας 