Μικρές συνταγές αποτυχίας

Με την ανεργία να καλπάζει και τις προοπτικές ανεύρεσης εργασίας να εξανεμίζονται μέρα με τη μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βασίζονται στο επίδομα ανεργίας για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ φυσικά αποτελούν κατά κάποιον τρόπο ένα εργαλείο έσχατης ανάγκης, όταν τα υπόλοιπα μέτρα έχουν αποτύχει. Δεν δημιουργούν αναπτυξιακό περιβάλλον, δεν αντιμετωπίζουν διαρθρωτικές αδυναμίες, λειτουργούν όμως πυροσβεστικά για την προσωρινή οικονομική στήριξη των ανέργων ή έστω, όπως προτιμούν εσχάτως οι κυβερνώντες, για τη δημόσια επιδότηση θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Είναι προφανές λοιπόν ότι τόσο η στόχευση όσο και η αποτελεσματικότητά τους είναι απτά μετρήσιμες, αλλά και ότι κάθε αποτυχία είναι ύψιστης σημασίας, καθώς αφήνει ανθρώπους πρακτικά με μηδενικό εισόδημα.

Από τη σκοπιά του συστήματος

Οι μαζικές διαμαρτυρίες στις παρελάσεις όλης της χώρας έδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο τη διαφωνία των πολιτών με την πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας, αλλά και το θυμό τους για τον βαθιά πατερναλιστικό και υποτιμητικό τρόπο με τον οποίο οι κυβερνώντες τους αντιμετωπίζουν. Αν αφήσουμε στην άκρη τις χαζομάρες περί οργανωμένου σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ (που έτσι κι αλλιώς αποτελεί σχήμα οξύμωρο…), οι οποίες είναι κατάλληλες μόνο για προπαγανδιστικά δελτία ειδήσεων, μας μένει το πραγματικά κρίσιμο ερώτημα: τι ακριβώς συνέβη και γιατί;