Από το ηθικό πλεονέκτημα στη δεοντολογία

Αναμφίβολα το πλέον σημαντικό ζήτημα για την πορεία της χώρας και της κυβέρνησης είναι η επίτευξη μιας συμφωνίας με τους πιστωτές που να της επιτρέπει στη συνέχεια να ξεδιπλώσει την πολιτική της. Δεν θα κριθούν όμως όλα από αυτό και μόνο. Από ένα σημείο και μετά το στίγμα θα δώσουν οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν (θα απαντούν με προοδευτικό και ρηξικέλευθο τρόπο σε χρόνια προβλήματα, ανοίγοντας νέους δρόμους;), οι ιδεολογικές συγκρούσεις που αυτές θα δημιουργήσουν (ήδη βλέπουμε την πρώτη, στο ζήτημα των πρότυπων πειραματικών σχολείων), τα πρόσωπα που θα κληθούν να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό (πόσοι, ποιοι, με ποιες διαδικασίες και με ποιο παρελθόν;) και ο τρόπος που αυτά θα λειτουργήσουν σε μικρά και μεγάλα ζητήματα. Το ότι όλα τα παραπάνω βρίσκονται για την ώρα εκτός δημοσιότητας, δεν σημαίνει ότι δεν προχωράνε ήδη. Άλλωστε δεν ασχολούνται όλα τα υπουργεία με τη διαπραγμάτευση…

Γκρίζες ζώνες

Μπορεί οι εκλογές να μην οδήγησαν την αριστερά στην κυβέρνηση, σίγουρα όμως άλλαξαν τα πολιτικά δεδομένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται πλέον να ανασυγκροτήσει την παρέμβαση του σε όλο το φάσμα, και ιδίως σε τομείς όπου εμφανίζει αδυναμίες. Εκτός από τα προφανή (σύνδεση με εργατικά στρώματα κ.λπ.), υπάρχουν δύο πράγματα που συχνά υποβαθμίζονται από την αριστερά και αξίζει να μπουν ψηλά στην ατζέντα: